Kråkevisa
Frå Alnakka.net
«Kråkevisa»
Tekst
Nedskreven av Olve Utne etter lydopptak av Magnhild Havdal Almhjell.
- Mannen han gjekk seg i vedaskog,
— sutta ti lota lenta, —
der sat d’ei kråke i lunden og gol,
— sutta ti lota lenta. —
- Mannen han tenkte med sjølve seg:
«Skal tru no den kråka vil drepa meg?»
- Og mannen han snudde om hesten sin,
så køyrde han heimatt til garden igjen.
- «Å høyr du, min mann, kva eg spøre deg:
Kvar vart det av veden du køyrde til meg?»
- «Eg køyrde no slett ingen ved til deg,
for kråka ho svor ho skull’ drepa meg.»
- «Å, no har eg aldri høyrt større skam!
Har du høyrt at ei kråke har drepe ein mann?»
- Men kråka kom etter på takjet og gol,
og mannen han opp gjenom ljoren fór.
- Og mannen han spente sin boge for kne,
så skaut ’n den kråka så ho datt ned.
- Så spente han føre dei folane ti,
men kråka ho sprengte alle di.
- Så spente han føre dei folane tolv,
så køyrde han kråka på låvegolv.
- Så flådde han kråka og lema ho sund.
Ho vóg innpå seksten og tjue pund.
- Av skinnet så gjorde han tolv par skor;
det beste paret det gav han te mor.
- Og kjøtet han salta i tunner og fat,
og tunga han hadde til julemat.
- Av tarmane gjorde han tolv par reip,
og klørne han brukte til møkagreip.
- Og nebben han brukte til kyrkjebåt
som folk kunde segla på frå og åt.
- Og munnen han brukte te mala korn,
og øyro han gjorde til tutarehorn.
- Av augo så gjorde han stoveglas,
og nakken han sette på kyrkja til stas.
- Og den som ’kje kråka kan nytta så,
han er ikkje verdt ei kråke å få.
