|
O, ír kleine lichtelech,
ír dertseilt geshichtelech,
maisem ón a tsól:
Ír dertseilt fun bluttikéit,
berjeshaft un muttikéit —
vunder fun amól!
Å, de småe ljøs, de fortel historier, segner utan tal: De fortel om blodigheit, slag og modigheit — under frå den gong!
|
אָ, אִיר קליינע ליכֿטעלעך
איִר דערציילט געשׁיכֿטעלעך
מַעשׂים אָן אַ צאָל׃
איִר דערציילט פֿון בּלוטיקיֵיט,
בֶּריהשׁאַפֿט און מוטיקיֵיט
וואונדער פֿון אַמאָל!
|
|
Venn ich ze aich shminklendik,
kummt a chólem finklendik,
redt an alter troim:
«Jíd, du host gekrigt a mól,
jíd, du host gezigt a mól,» —
Gott, dós gleibt zich koim!
Når eg ser kor de skimrar kjem ein drøm funklande, fortel om ein gammel drøm: «Jøde, du kriga ein gong, jøde, du sigra ein gong,» — Gud, det er knapt til å tru!
|
ווען איך זע איַיך שׁמינקלענדיק,
קומט אַ חָלום פֿינקלענדיק,
רעדט אַן אַלטער טרוֹים׃
«ייִד, דו האסט געקריגט אַ מאָל,
ייִד, דו האסט געזיגט אַ מאָל,» —
גאט, דאָס גלייבּט זיך קוֹים!
|
|
«S’iz ba dír a tolk gevén,
bist a mól a folk gevén,
host a mól regírt;
host a mól a land gehatt,
host a mól a hant gehatt!»
Ach! vi tíf dós rírt!
«Det fanst ein gong orden med deg, du var ein gong eit folk, du regjerte òg ein gong; du hadde ein gong eit land, du hadde ein gong ei hand!» Akk! kor djupt det rører!
|
ס׳איס ביַי דיִר אַ טאלק געוועֵן,
בּיסט אַמאָל אַ פֿאלק געוועֵן,
האסט אַ מאָל רעגיִרט;
האסט אַ מאָל אַ לאַנד געהאַט,
האסט אַמאָל אַ האַנט געהאַט!
אַך! וויִ טיִף דאָס רִירט!
|
|
O, ír kleine lichtelech,
aiere geshichtelech
vekkn ouf main pain;
tíf in harts bavègt es zich
un mit trérn fregt es zich:
Vós vett itster zain?
Å, de småe ljøs, historiene dokkers vekkjer smerta mi; djupt i hjarta rører det seg og med tårar spör det seg: Kva vil hende no?
|
אָ, אִיר קליינע ליכֿטעלעך,
איַיערע געשׁיכֿטעלעך
וועקן אויף מיַין פּיַין;
טיִף אין האַרץ בּאַוועגט עס זיך
און מיט טרעֵרן פֿרעגט עס זיך׃
וואָס וועט איצטער זיַין?
|
