Dú mín gås Kvíta

«Dú mín gås Kvíta»

Tekst

Ein versjon etter Marit Glærum, som hade haurt det av mor si, Ragnhild Glærum, som opprinneleg var frå Bruset i Todalen. Nedtekna av Edvard Langset i Surnadalen på Nordmør den 10. juli 1915.

Rettskrivinga frå kjelda er justert.

1. «Kar he dú vore så lengje,
   dú mín gås Kvíta?»
   «É he vore útme stranno o slongje,
   dú minn Svensela.»
    
2. «Kva he dú gjórtt dér så lengje,
   dú mín gås Kvíta?»
   «É he vaska míne bonn så fágre,
   dú minn Svensela.»
    
3. «Kaffęr e díne bonn så fágre,
   dú mín gås Kvíta?»
   «É he gjeve dęm bygg o hávre,
   dú minn Svensela.»
    
4. «Kaffęr e díne bonn så feite,
   dú mín gås Kvíta?»
   «É he gjeve dęm bygg o kveite,
   dú minn Svensela.»
    
5. «Gí me eitt o hałtanna,
   dú mín gås Kvíta.»
   «Lite hja’rtt o ingja rå,
        ikkje fér o ikkje må
   dú minn Svensela.»
    

Kjeldor

Langset, Edvard: Segner – gåter – folketru frå Nordmør. Oslo (Norsk folkeminnelag), 1948.